Over Atelier Tien
Als ambachtelijk ontwerper hecht ik veel waarde aan een eigen stijl. Bij Atelier Tien draait alles om handwerk, veelal met wol, van schaap tot kleding, maar ook met tweedehandsmaterialen, deadstockmaterialen en stockverkoop materialen. De unieke ontwerpen worden gekenmerkt door een feeërieke stijl. Verschillende handwerktechnieken worden vaak gecombineerd. De natuur is mijn inspiratiebron en thema.
Over Tien
Hallo, ik ben Tien. Of Tinneke. Want dat is eigenlijk mijn naam.
Ik ben een knutselmie. Van zodra ik een beetje fijne motoriek ontwikkelde, vond mijn mama mij al knutselend of tekenend. Ik hou ervan om te creëren wat in mijn hoofd zit. Als kind waren dat kampen, huizen voor G.I.Joe uit kartonnen dozen, telefoons uit diezelfde kartonnen dozen, tekeningen... En toen ik leerde schrijven ook ellenlange verhalen.
Ik leerde ook breien en haken. Maar geen van beide technieken leken mij toen te liggen. Bij breien had ik zo een stijven houding dat ik er pijn van kreeg tussen mijn schouders. Het haken was al helemaal een ramp. Ik hoor het mijn juf nog steeds uitroepen: "Maar Tinneke, jij WILT het gewoon niet begrijpen!". Ik werd zo klein!! Mijn mama heeft mijn werkje afgemaakt en ik heb jaren geen haakpen willen aanraken.
Eens in het middelbaar besloot ik naar een kunstschool te gaan: het PIKOH (Provinciaal Instituut voor Kunst Onderwijs Hasselt). Ik had er een fijne tijd en genoot ervan om creatief te zijn binnen het kader van een opdracht. Na school was ik steevast te vinden in de muziekacademie, op de fanfare of achter mijn bureau. Met mijn scooter of te voet trok ik er graag op uit om foto's te maken of te schetsen.
Mijn mama maakte in die tijd ook vaker zelf kleding voor ons. Met een naaimachine en wat stof kon zij de mooiste rokjes maken. Op een zomerdag maakte ze mij wegwijs in de patronen en met de naaimachine. Al snel bleek dat ik de patronen beter begreep dan zij. We werden een team. De rokjes die we toen maakten, kwamen na het in elkaar zetten door mama, weer bij mij terecht. Een zwarte rok kreeg bijvoorbeeld opgenaaide zwarte roosjes in guirlande aan één van de zakken. Ik maakte van elke rok precies dat wat ik in mijn hoofd had. We gebruikten vaak simpele patronen. Maar de stofkeuze, graad van afwerking en het toevoegen van details, maakten van onze rokken unieke stuks. Zodanig dat een dorpsgenoot die erom bekend stond geen merkloze kleding te dragen, me ooit met veel interesse vroeg welk merk ik droeg. (Wat ik toen erg grappig vond, aangezien ik naast zelfgemaakt, bijna uitsluitend tweedehands droeg. En er nog trots op was ook!)
Na het middelbaar maakte ik schijnbaar een zijsprong en ging studeren voor maatschappelijk assistent. Maar voor mij was dat geen zijsprong. Ik meende in één rechte lijn te werken naar mijn droom: een kunsttherapie boerderij. Ik genoot zelf zodanig van het creëren, dat ik dit geluk wilde delen. En in het bijzonder met mensen die slechts een beperkte toegang hebben tot het aanbod. Toch, het was wel een zijsprong. Ik had moeite met het afwerken van de opleiding en wist achteraf ook niet meer goed wat ermee aan te vangen.
Mijn eerste job was dan ook in een callcenter. Een leerrijke ervaring, op zijn zachtst gezegd. En daar mocht ik mijn echtgenoot ontmoeten. Martijn is mijn rechte pad gebleken. Hij steunt mij in mijn creativiteit, is mijn eerste fan, mijn kritische klankbord en mijn administratieve hulp. Via veel omzwervingen mocht ik als zijn partner mijn weg terug vinden naar creëren.
Later, wonend in ons eigen huis, wilde ik ineens de theorie van mijn juf weerleggen. Ik wilde leren haken. YouTube werd mijn leermeester, en nu begreep ik wel hoe ik lusjes moest tellen om een lapje te maken. Ineens haakte ik bloemen en lapjes en kantjes... Al gauw nam ik ook de breipriemen weer ter hand. Ik zocht naar een losser houding, breide een sjaal in één dag, en haakte er een kantje aan. IK KON HET!
Momenteel ben ik bijna voltijds huismoeder. Ik werk één dag per week als technisch tekenaar bij Reydams Wagenbouw - GTC bv (www.reydams-wagenbouw.be). Het handwerk kwam op een erg laag pitje te staan met de komst van de kinderen. Maar als snel is duidelijk geworden dat ik als huismoeder ook steeds op zoek was naar creëren. Fermenteren, inmaken, gelei en confituur maken, brood bakken... en het proces filmen en de filmpjes bewerken om ze te delen met vriendinnen. Ook hier genoot ik er weer van om zichtbaar resultaat te hebben, en het te delen met de mensen rond mij.
Op een dag nam een dierbare vriendin en kunstenares (Angelique Baeyens) mij mee uit Urban Sketching, en sindsdien is het hek terug volledig van de dam. Met de steun van Martijn en Angelique vond ik mijn weg terug naar wol. Een oude stal achter ons huis werd ingericht als atelier. Daar heb ik mijn garens en de naaimachine standaard klaar staan. Maar ook een spinnewiel, een weefgetouw, een pot en kookvuur, een tekentafel en schildermateriaal... Ze zijn allemaal aanwezig in dat heerlijke atelier. En sindsdien
maak ik mijn eigen kleding. Ik word er gelukkig van om zo veel mogelijk technieken te beheersen om dan precies dat te kunnen maken wat ik in mijn verbeelding voor me zie. Mijn kleding wordt tot in de kleinste details uitgewerkt. Vaak zijn bloemen een thema. Ik spin mijn eigen draden, weef, brei en haak mijn eigen stoffen, maar ook snij ik lino's om de stof te bedrukken, klei ik kralen, snij ik knopen... Daarnaast gebruik ik erg graag tweedehands stoffen, alsook deadstock en einde-reeks materialen. Ze prikkelen mijn creativiteit. Ze resulteren in unieke stukken.
En dat resultaat is wat je vindt op deze website.
Ik hoop in de toekomst mijn liefde te delen met de wereld. Dat wil ik doen door kleding te verkopen, maar ook door jou mijn technieken te leren.
Tot slot is er mijn liefde voor de mensen die de toegang niet vinden. Daarom wil ik workshops inclusief maken. Maar ook kleding weggeven. Indien je garens hebt die je niet meer gebruikt, zijn die ook welkom in mijn atelier. Ik bewaar ze in een aparte stock, en deze garens worden gebruikt om sjaals, mutsen en dekentjes te maken die worden achtergelaten in de stad voor de mensen die de warmte nodig hebben. Ook worden ze afgegeven bij Moeders Helpen Moeders. Dus, heb jij nog garens in een vergeethoek staan? Of wil je mee breien, haken of weven voor anderen? Laat het mij dan zeker weten! Want samen kunnen we van deze wereld een warmer plek maken.
